جز اندک متون ساده و روشنی که گویی معانی آشکاری دارند، به میزانی که متون حاوی معانی یا لایه‌های متعدد می‌شوند، فهم و ادراکشان نیازمند تلاش جدی‌تری است. متون مقدس از این حیث بیش از متون دیگر نیازمند تفسیر هستند. تفسیر، در این جا، به معنای تلاش برای پرده‌گشایی از متون و دریافت معنا، یا معانی، آنها است. این کار افزون بر الزامات خاص فنی و صوری و توجه به اصول زبانی و ساختاری در فهم متن، نیازمند کوششی اخلاقی است. اخلاق تفسیر بیانگر هنجارها یا منش‌هایی است که رعایت یا داشتن آنها مایه اطمینان خاطری می‌شود که ما به معنای متن وقوف پیدا کنیم. رعایت اخلاق تفسیر می‌تواند ما را به سمت آرمان تفسیر کامل و مطابق با واقع هدایت کند، بی‌آنکه لزوماً ما را به طور مطلق بدان برساند. اخلاق تفسیر مستلزم آن است که مفسر خود را بشناسد و صادقانه بکوشد در پی دریافت معنای متون مقدس باشد نه تحمیل مقصود خود بر متن یا بی‌توجهی به مفروضات شخصی یا زمانه خویش. در این نوشته، پس از بیان سه فرض اساسی در تفسیر، برخی هنجارها و منش‌های اخلاقی که لازمه تفسیر درست هستند، مانند جدیت در فهم، توجه به لایه‌های متن، همدلی با ماتن، توجه به بستر متن، داشتن معیار یکسان، تواضع معرفتی، توجه به سنت تفسیری و احترام به آرای مفسران، و توجه به دیدگاه‌های بدیل، همواره با برخی نمونه‌ها، بیان می‌شود.
)